به سن قدیمی ترین فسیل انسانی یک میلیون سال اضافه شد! - وبلاگ زندگی

به گزارش وبلاگ زندگی، باستان شناسان می گویند یک فسیل باستانی کشف شده در منطقه ای موسوم به گهواره بشریت یک میلیون سال قدیمی تر از تصورات قبلی است.

به گزارش وبلاگ زندگی ، ایسنا به نقل از آی ای گزارش داده، یک روش نوآورانه در معین قدمت فسیل ها که از طریق داریل گرنجر استاد علوم زمین، جو و سیاره شناسی در کالج علوم دانشگاه پردو توسعه داده شده است، نشان می دهد که بقایای فسیلی متعددی از اجداد اولیه انسان در محل غارهای استرکفونتین(Sterkfontein) قدیمی تر از آن چیزی است که تا به امروز تصور می شد.

در مطالعه ای که روز دوشنبه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شد، تیمی از دانشمندان از ذرات فضایی برای تجزیه و تحلیل استخوان ها در غارهای استرکفونتین، بخشی از یک مکان فسیلی بزرگ در شمال آفریقای جنوبی به نام گهواره بشریت استفاده کردند.

یافته های آنها سن برخی از این فسیل ها را بیش از یک میلیون سال بیشتر معین کرد. این باعث می شود که آنها از دینکینش(Dinkinesh) که به نام لوسی(Lucy) نیز شناخته می شود و معروف ترین فسیل جهان است نیز قدمت بیشتری داشته باشند.

مهد تمدن

برای چندین دهه، دیرین مردم شناس ها و دانشمندان دیگر، استرکفونتین و دیگر مکان های این غار را در گهواره بشریت مطالعه کرده اند تا تکامل انسان و محیط زیست را در چهار میلیون سال گذشته روشن کنند.

در سال 1924، پروفسور رابرت برنز یانگ در منطقه تائونگ در استان شمال غربی آفریقای جنوبی، دو جعبه فسیل برای پروفسور ریموند دارت از دانشگاه ویترواترسرند در ژوهانسبورگ فرستاد.

دارت فوراً اهمیت یک فسیل را که متعلق به موجودی بود که نه کاملاً میمون بود و نه انسان، تشخیص داد. این فسیل نشان دهنده یکی از اجداد ما - یک انسان منقرض شده نزدیک به انسان - متعلق به سرده جنوبی کپی(Australopithecus) بود که او آن را میمون جنوبی آفریقا نامید.

از آن زمان، هزاران فسیل از جمله فسیل های انسان نما در گهواره بشریت که یک سایت میراث جهانی یونسکو شامل انواع ذخایر غارهای فسیل دار است، کشف کرده اند. غار استرکفونتین با کشف اولین انسان باستانی بالغ در سال 1936 معروف شد. صدها فسیل از جمله خانم پلس(Mrs. Ples) و اسکلت تقریباً کاملی که به نام پا کوچولو(Little Foot) شناخته می شود، در آنجا پیدا شده است.

فسیل ها بسیار قدیمی تر از آن چیزی هستند که فکر می کردیم

اکنون گرنجر و تیمی از دانشمندان از جمله محققان دانشگاه ویتواترسرند در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی، و دانشگاه تولوز ژان ژورس در فرانسه کشف کرده اند که نه تنها پا کوچولو، بلکه تمام رسوبات این غارها به جای 2 تا 2.5 میلیون سال که دانشمندان قبلا تخمین زده بودند، حدود 3.4 میلیون تا 3.7 میلیون سال قدمت دارند.

دینکینش یا لوسی که اهل اتیوپی است، 3.2 میلیون سال قدمت دارد.

گرنجر در بیانیه ای گفت: استرکفونتین بیش از هر جای دیگری در جهان فسیل های جنوبی کپی دارد. اما به سختی می توان تاریخ مناسبی را در مورد آنها بدست آورد. آنچه که روش و داده های ما بدست می دهد این است که این اختلافات را حل می کند و در نهایت نشان داده است که این فسیل ها قدیمی هستند، بسیار قدیمی تر از آن چیزی که در ابتدا فکر می کردیم.

دانشمندان از روش طیف سنجی جرمی شتاب دهنده برای میزان گیری هسته های رادیواکتیو در سنگ ها استفاده کردند.

گرنجر و تیمش از روش طیف سنجی جرمی شتاب دهنده برای میزان گیری هسته های رادیواکتیو در سنگ ها و همچنین نقشه برداری زمین شناسی و درک عمیق تر از نحوه انباشته شدن رسوبات غار برای معین سن آنها حاوی جنوبی کپی ها در استرکفونتین استفاده کردند.

این تیم همچنین نقشه های دقیقی از رسوبات غار تهیه کرد و نشان داد که چگونه فسیل های حیوانات در سنین مختلف در خلال حفاری های دهه های 1930 و 1940 در هم آمیخته شده اند.

گرنجر می گوید: ما با استفاده از این روش می توانیم انسان های باستان و خویشاوندانشان را در دوره های معین در آفریقا و سایر نقاط جهان با دقت بیشتری بررسی کنیم.

سن فسیل ها بر درک دانشمندان از چشم انداز زمان زندگی آنها تأثیر می گذارد و می تواند به چندین سوال پیچیده و مهم پاسخ دهد. به عنوان مثال این که تکامل انسان ها در یک مکان خاص و تناسب آنها با اکوسیستم چگونه بوده و نزدیک ترین خویشاوندان آنها چه کسانی بوده اند؟

معین قدمت فسیل های غار استرکفونتین و یافتن قدمت آنها گامی مهم در جهت حل کلی این پازل است.